18 Şubat 2015 Çarşamba

HOLLOW SKY

 Bir bedende iki ruh, mutlak araf...
 Dışarısı tipi, turuncuya çalan gökyüzü, kafeinsiz uykusuzluklar ve sonsuz dünya melodramları...
 Mutlu olmanız pek mümkün değil, dedi.'O' cama dalmış dışarıyı izlerken.İrkildiğinde okuduğu son kitap cümlesi dikilmiş olan kol tüğünden çıkıp gitmişti.Umurunda değil gibi yapamamış derisine tırnaklarını geçirip kaşımıştı.Son iki haftadır içmediği mevsimsel alerji ilaçlarının acısını derisinden çıkarıyordu.Hafif kirli kan lekeleriyle dolu sentetik deri bilekliğini çöpe fırlattı.Güçlü kalmak isterken bile kendiyle çelişiyor, içindeki derin karanlığa hapsoluyordu. Tahta zeminli yerden botlarıyla gıcırtılar üreterek içtiği iki kahvenin parasını ödemeye yöneldi.Merdivenleri çıkarken amacına yenik düşmüş olduğunu ve belki dışarı çıkarsa kafasına bir tabela düşebileceğini bununda temiz bir kurtuluş oluşabileceğini düşündü.Fakat tüm düşüncelerinin sonucunu olasılıklara bırakacak kadar toy olmadığının da farkındaydı.Umutsuzluğu ise erken yaşta başına vurmuş ve on yedisindeki bir bakire kadar diriydi.
 Karşısındakini tilki taktikleriyle çözüyor ve ne duyulmak isteniliyorsa kelime oyunlarıyla onu inine çekiyordu.Sonrası ise mutsuzlukla boğulmaya terk edili mum dikili tanrı oyunları...Mutsuzluğunu, bağladığı son medet aldatmacısını alkolde buluyor, akıtılmış zaman sonrasında ise seçilmiş güzel sevgi sözcükleriyle kendini beslemeye çalışıyordu.Kimi zaman klark çekiyor, kimi zamansa sevdiği müzikle buluşan kıvraklıkla caka satıyordu.Sonucuysa zamanın nihai suyundan nedenli gözaltı çukurları.

 'O' cama dalmış yılın son kar fırtınasını izlerken, burda kalmanız pek mümkün değil, dedi.Zamanın geldiğinden haberdardı, herkes beş-altı yana dağılmış ördek yavrusu gibiydi.Onun hala terk edememiş ve terketmek kavramından dahi bihaber olması canını sıkmıştı, çünkü ilk defa birini seviyordu.


 Ve bitti, ikiside bir daha birbirini görmedi.Ona ait anlatacağı pek çok şey bilen öldü.İyiydi, fakat öldü çünkü buraya ait olmamalıydı.Ona ait anlatacağı pek az şey bilen yaşadı çünkü çarka elini kaptırdı ve kutsal mumun vücudunda eritilmesine göz yumdu.

 Bitti çünkü derilerin hepsi bir bir koptu, koktu.

 Dışarısı tipi, şimdi siyaha dönük gökyüzü, tipiyle karışık şimşek. İmajiner varoluş, morfinsiz melodram kurtuluşları.

              

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder